Το Άσμα του Τόξου (απόσπασμα) / απόδοση του Φριλίγγου Κώστα

¹⁹    Ω περηφάνια του Ισραήλ
απάνω στα ψηλώματά σου
κονταροχτυπημένη!
Πώς γείραν έτσι οι δυνατοί και πέσαν οι αντρειωμένοι!

²⁰    Μην πάτε και το πήτε μες στη Γαθ.
Μες στις πλατείες της Ασκαλών
μην το φωνάξετε και χαρούν των Φιλισταίων οι κόρες
κι αναγαλλιάσουν οι κοπέλλες των αλλόφυλων.

²¹    Και σεις, βουνά του Γκιλμποά,
δροσιά ας μην είναι απάνω σας ούτε βροχή,
ούτε χωράφια με πρωτόλουβους καρπούς.
Γιατί η ασπίδα εκεί των δυνατών
πετάχτηκε. Η ασπίδα του Σαούλ,
έτσι σα να μη χρίστηκε με λάδι.

²²    Από των σκοτωμένων το αίμα, απ’ των παληκαριών
το πάχος, δεν πισώστρεψε του Γιοναθάν το τόξο
και του Σαούλ δέ γύρισε άδειο το σπαθί.
²³    Αγαπημένοι όσο που ζούσαν, ο Σαούλ
κι ο Γιοναθάν. Ούτε στο θάνατό τους χωριστήκαν.
Πιο ανάλαφροι ήταν κι απ’ αητούς,
πιο δυνατοί κι από λιοντάρια.

²⁴      Κλάψτε, κοπέλες του Ισραήλ, για το Σαούλ,
που κόκκινα σας έντυνε κι ομορφοκεντημένα
κι έβαζε και στα ρούχα σας ολόχρυσα στολίδια.

²⁵    Πώς πέσαν έτσι οι δυνατοί καταμεσίς στη μάχη!

Ω Γιοναθάν, απάνω στ’ αψηλώματά σου χτυπημένε.

²⁶    Πόσο πολύ λυπήθηκα
για σένανε, αδελφέ μου, Γιοναθάν!
Ο πολυαγαπημένος μου στάθηκες συ για μένα.
Μα κ' η αγάπη πούχες σε μένα υπέροχη ‘ταν.
Και την αγάπη γυναικών περίσσια την περνούσε.

²⁷    Πώς πέσαν έτσι οι δυνατοί!
Και του πολέμου τ’ άρματα πώς χάθηκαν και πάνε!

πηγή: e-homo religiosus