Περιπλάνηση

Τίτος Κολώτας

Δεν προφητεύω τον έρωτα εγώ.

Τον ιερουργώ με όσα μ’ απόμειναν

Χρώματα

Ακολουθώ τ’ αχνάρια της ψυχής

Στα αέναα ταξίδια του ονείρου.

Αρμονικά δεμένα

Κι όπως τα ζώα, με την φυσική αρμονία

Του ένστικτου και της ομορφιάς,

Έτσι κι εγώ τον έρωτα ορμηνεύω

Τον ύπερο ευλογώ και ιερουργώ.

Τον στήμονα λαχταριστά

Περιφέροντας στο διαδύκτιο.

Αυτό τον κόσμο που έζησα πολύτροπα

Με ρίγη ηδονών

Ανασυνθέτοντας τον τώρα,

Απουσιάζω

Στην απέναντι όχθη

Πως περιμένει να με περάσει,

Χωρίς ψευδαισθήσεις

Ξέρω…