Μορφή

Τίτος Κολώτας

Η ακαθόριστη μορφή σου,

Φήμη θαύματος,

παίρνει όψη ονείρου

Στο μυαλό μου.

Ανάλγητη πανάρχαια μορφή της Οφιούσας

Πως να σε ονομάσω

Έτσι χωρίς εικόνα;

Τη θλίψη μου ιππεύω,

Με το όνομα σου ευδαιμονώ.

Μίλησε μου

Μίλησε μου αγαπημένη

Έτσι να ορίζω τα χωρίς όρια σύνορα μου.

Ασπελία; Κολινία; Μακαρία;

Εσύ κι εγώ μόνο ξέρουμε…