ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ

 του Γεωργίου Αλεξανδρή 

Με θορυ­βώ­δεις τελε­τές από­δο­σης ευθυ­νών
κι ενορ­χή­στρωση απει­λών και υπο­δεί­ξεων,
μας επέ­βα­λαν ως δικαί­ωμα τη συνε­νοχή
στην ανοι­χτή λεη­λα­σία της ζωής μας
και της ψυχής  μας το γύμνωμα,
αυτο­γνω­σία και καθαρμό το προσ­διό­ρι­σαν,
εύδο­ξοι συμ­μέ­το­χοι μαζί τους να πορευτούμε.

Κι εμείς, νοσταλ­γοί κι ανα­δρο­μά­ρη­δες
των ήσυ­χων και­ρών και των συμ­βι­βα­σμών,
αμύ­η­τοι σε όνειρα κι ανύ­πο­πτοι σε εμπνεύ­σεις,
τις μέρες μας μετρούμε καθέ­νας απ’ τη γωνιά του,
του φόβου εκκλη­σί­α­σμα, κορύ­φωση φιλαυ­τίας,
έτσι όπως το πρό­βλε­ψαν οι ειδή­μο­νες δυνά­στες,
αλλη­λέγ­γυοι σφε­τε­ρι­στές, ιθα­γε­νείς και ξένοι.

Σκο­τεινή κατα­φυγή το παρελ­θόν, κενά η ιστο­ρία,
μικρή πατρίδα η σιωπή και η συμ­μόρ­φωση εξο­ρία.
Προ­σκυ­νη­τές της ιδιο­τέ­λειας και δέσμιοι της ανά­γκης,
μικρό­ψυχα απέ­χουμε από συγκρού­σεις και  αντι­στά­σεις.
Αυτό­χει­ρες της  υπο­τα­γής και χωρίς αντι­δι­κία,
χάνουμε την οργή του αυτο­σε­βα­σμού και της αλή­θειας,

υπο­θη­κεύ­ο­ντας  γνώση, συνέ­πεια και χρέος.