ανάσαινες από τις ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ

Κείνο το καίριο κι ένα, που το βρίσκεις σε μια πρώτη σελίδα
κοριτσιού κι ώσπου να το ξηγήσεις χάνεται.

Θυμάσαι που ήσουνα πουλί
θυμάσαι που ήσουν πουλί

ερωτευμένο με τον καθρέφτη του τη θάλασσα

και κάτω από μια λεμονιά με φύλλα μαλαματένια βλέπει 
μια κοπέλα πλαγιασμένη και πάνω στην ποδιά της 

ήταν καθισμένο το πουλί τ΄ αηδόνι και κελαηδούσε
και τη νανούριζε.

Ο ύπνος σε τύλιξε, 

σαν ένα δένδρο, 

με πράσινα φύλλα, 

ανάσαινες, 

σαν ένα δένδρο, 

μέσα 
στο ήσυχο φως, 
μέσα 
στη διάφανη πηγή
κοίταξα
τη μορφή σου


κοντά στο πηγάδι 

στεκόταν ένα αρχαίο πλατάνι με κάτι μεγάλους κλώνους

την ανέβασε απάνω την έβαλε να καθήση ανάμεσα

στις φυλλωσιές και της είπε να μην έχη  καμιά ανησυχία

και να έρθη γρήγορα


Ίσως γυρεύουν

ο Κύκνος

να μιλήσουν 

ο Τοξότης

τ΄ άστρα

ο Σκορπιός

που πάτησαν 

ίσως εκείνα

την τόση 

γύμνια σου 

μια νύχτα


Επισήμανση: Η ποιήτρια  στο έργο της : ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ συνθέτει χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από έργα των: Οδυσσέα Ελύτη, Σαπφώ, Νίκου Γκάτσου, Γεωργίου Σεφέρη, Βιτζέντζου Κορνάρου, Ελληνικών Παρμυθιών, Φεδερίκου Γκαρθία Λόρκα, της Βίβλου κ.α