Φύσα παληκαρά
βοριά
κι' ομορφονιέ
μου Μπάτη!
Κατάπρυμα σαν
τη λευκή μπρατσέρα
πας ψυχή μου
Φτερά έχει το
κορμί μου
Έγνοιες και
μικροβάσανα τούτου τού ψεύτη
κόσμου
σας πήρε στις
φτερούγες του το δυνα-
τό μελτέμι...
Κύμα πετιέμαι
απάνω
και λούζω τ'
άστρι πού γελά
και γνέφει
εκεί
στον κάβο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου