«Ποίηση 1929-1951» (απόσπασμα)

του Νικηφόρου Βρεττάκου

Τα Μάτια της Μαργαρίτας

Βρήκα μέσα στα μάτια σου τα βιβλία που δεν έγραψα

Πεδιάδες, δάση, πολιτείες, ορίζοντες, κανάλια.

Βρήκα τ’ αυτοκρατορικά όρη της γης κι’ απάνω τους

τις δύσες με τα κόκκινα σύνεφα. Τα μεγάλα

ταξίδια που δεν έκανα βρήκα μέσα στα μάτια σου.

Βρήκα μέσα στα μάτια σου τους γελαστούς μου φίλους

που μου τους σκέπασεν η γης, η χλόη, το χιόνι, η νύχτα.

Τα λόγια που θα μούλεγαν βρήκα μέσα στα μάτια σου.

....

Αύριο, όταν φύγω, γύρισε τα μάτια σου να ιδεί,

να ξέρει ο ήλιος, τουτ’ η γης να ιδεί, όσα με γνώρισαν

όλα να ιδούν στα μάτια σου. Σου αφήνω αυτό που είμαι,

να ιδούν ότι έμεινα ο πιστός του ανθρώπου. Την ψυχή μου,

αυτόν το λαβωμένο Ιησού, αφήνω μέσα στα μάτια σου.