Και συ!

Και συ!

Εσύ μου μιλούσες, κι εγώ

ταξίδευα μέσα στα σπλάχνα σου,

άκουγα το αίμα σου καθώς κυλούσε

ποτισμένο με τις ακραίες και αδίστακτες ορμές σου,

και σ’ έπινα σταλιά – σταλιά , και συ

με αιχμαλώτιζες με δεσμά που δεν θα λύνονταν ποτέ,

το ήξερες, και συ γελούσες,

μα εγώ δεν σ’ άκουγα, δεν μ’ ένοιαζε

ότι δικό σου για πάντα εσύ θα με κρατούσες,

σε φυλακή που θα είχε το σχήμα του κορμιού σου

και ποτέ μου δεν θα χόρταινα, και σαν επαίτης,

υποταγμένος στην ηδονή που υπόσχεται

η γλύκα του φιλιού σου, θα σ’ αποζητούσα.