Γη των ηρώων

του Ευαγόρα Παλληκαρίδη 

Όλ΄ η φύση κοιμάται

τη ναρκώνει το κρύο,

κι εγώ φεύγω λαλώντας

το στερνό μου αντίο

και τη μάνα φιλώντας.

Την κοιτάζω να κλαίη

-Μάνα,μην κλαις,της λέω

Μανα, μην κλαίς  και κλαίω......

Κι όλοπάω και τρέχω

-και το δέκρυ της σβύνει

για μια μόνο στιγμούλα-

Και μιαν άλλη μανούλα

-την Ελλάδα μας- έχω

π΄ όλο κλαίει κι εκείνη.