Άνοιξη / Άργης Κόρακας

Άργης Κόρακας

Έστησε ο ρήγας ο Καιρός στης μυγδαλιάς τους κλώνους

ξόβεργες έστησε πολλές και δίχτυα μεταξένια

μη στου Φλεβάρη καρτερεί τις παγωνιές πουλάκια,

μη της σκλαβιάς λαχτάρησε ν' ακούση το κελάϊδι;

Μηδέ πουλάκια καρτερεί, μηδέ σκλαβιάς κελάϊδι,

μιαν Κόρην αποθύμησε ξενιτεμένη χρόνο,

κι' εδώθε τούπαν θα διαβή στο πατρικό να πάη.

Πρώτη νυχτιά και δεύτερη χαμένο το καρτέρι,

στην τρίτη ο ύπνος πήρε τον γλυκός ως την αυγούλα.

-Ξύπνα, ρήγα μου, ξύπνησε, στης μυγδαλιάς τους κλώνους

επιάσθη η κόρη η όμορφη στα ολόλευκα ντυμένη

και τα πουλιά στήσαν τρελλό γύρω της πανηγύρι.