Ο τουρίστας

του Κώστα Τσιαχρή 

Μικροί μου στίχοι

πρόχειροι

γυμνοί

ρυτιδωμένοι

μ’ ένα βερνίκι

θα σας βάψω

που να μπαίνει

και να βγαίνει

Θα σας φωτίζω

με την Αφροδίτη

και τον Άρη

Θα με γεμίζετε

με στόμφο

με καμάρι

και θα σας περιφέρω

σαν πραμάτεια

σα σκουπιδάκια

που θολώνουνε

των κριτικών τα μάτια

Θα λένε

Τι πνοή !

Τι μεγαλείο !

Ύστερα θα σας παρατάω

στο κρύο

χωρίς συμπάθεια

χωρίς καμία ενοχή

Θα πίνω τον καφέ μου

στο Θησείο

Ένας τουρίστας

στης ιδέας το κορμί