της Σταματίας Μέμου
Μια μέρα θα σε
συναντήσω ξανά
μια μέρα σαν
όλες τις άλλες
μα αγάπη μου
τότε
δε θα
αισθάνομαι τίποτα πια για σένα
Εκείνη τη μέρα
δε θα υπάρχει θλίψη στο βλέμμα
δε θα με
διακατέχει ο πόθος της αναμονής
ο πόθος
του
ανεκπλήρωτου
Εκείνη τη μέρα
αγάπη μου
θα έχω
συγκεντρώσει στο βλέμμα όλο το κουράγιο
της λησμονιάς
του χρόνου,
η δύναμη θα με
διακατέχει
και θα αντέξω
να χαμογελάσω
απλά να σε
προσπεράσω
όπως
προσπερνούμε τους θλιμμένους
χειμώνες της
ζωής μας
προσμένοντας
την άνοιξη.
Το ολέθριό σου
,παγωμένο ,άγγιγμα
θα είναι πια
παρελθόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου