ΠΑΣΧΑ

του Χρήστου Κουκουσούρη 

Πάσχα ξημέρωσε,

μα η δική μου ανάσταση αργεί,

το βλέμμα σου το τρυφερό,

που την ψυχή μου ημέρωσε

αυτή τη ροδαυγή,

δεν φθάνει να μαζέψω τα κομμάτια μου.

Το μέλλον μου το ζοφερό

τη νύχτα δεν ξαστέρωσε,

το αναστάσιμο φως ήρθε

μα με προσπέρασε

σαν άνεμου πνοή,

σ’ έχασα από τα μάτια μου.

Δέξου το άγιο φως,

εγώ χάνομαι

κυνηγώντας ανεμοστρόβιλους,

να μπω στο μάτι τους, να βρω γαλήνη

ν’ αναστηθώ.

Δέξου το μήνυμα

φως και σκοτάδι

οι αντιθέσεις κυριαρχούν στην ψυχή μου

σε σφιχταγκάλιασμα ζωής

προδοτικό, σιαμαίο.