Λίγη ντροπή δε
σου μεινε και λίγη τσίπα
να περιμένεις
τους βαρβάρους να σε σώσουν
την ύπαρξη σου
έκρυψες σε τούτη εδώ την τρύπα
ζώντας με μίαν
προσμονή,να σε γλιτώσουν
Της ύπαρξης
σου διάβηκαν τα τείχη
και συ παιδί
αμούστακο,τους άνοιξες να μπούνε
κερκόπορτες
βρήκαν πολλές,απ΄την στραβή σου τύχη
κι απ΄τους
κακούς λογαριασμούς πολλά κακά θα ρθούνε
Ήρθαν οι
βάρβαροι,το δίχως άλλο
μέσα στης
πόλης τα στενά περιδιαβαίνουν ήδη
μαζί μ΄αυτούς
να,φτάνει έρχεται κακό μεγάλο
κι η μοίρα σε
περιγελά ως νάσουνα παιχνίδι
Κι αν κάποιος
κάποτε σταθεί στα λίγα λείψανα σου
με απορίαν
περισσή πως πέθανες δώ χάμω
με θάρρος που
σου έλλειψε και μές τα δάκρυα σου
να πείς πως
έχτισα πολλά ονείρατα στην άμμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου