ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΙΗΜΑ

του Δημήτρη Π. Κρανιώτη 

Κόκκινο έβαψα

τον ουρανό,

μέρες που μ’ έχασα

και μ’ απαρνήθηκα,

γελώντας αναίτια

τις έζησα.

Κόκκινο έβαψα

το νερό,

σε δάκρυα μ’ έπνιξα

και με διέσωσα,

ξεχνώντας τύψεις

με ξεγέλασα.

Κόκκινο έβαψα

το ποίημα αυτό,

με λέξεις μ’ έσβησα

και μ’ ανέστησα,

γράφοντας μ’ αίμα

μ’ εκδικήθηκα.