[Ποτέ άλλοτε]

Ποτέ άλλοτε δεν αντήχησε

τόση σιωπή

παρά μόνο όταν κοιταχτήκαμε

με τα μάτια μας

όταν συναντιόμασταν κρυφά

στη φαντασία μας

όπου η αίσθηση ανοιγοκλείνει

ένα δάκρυ πραγματικότητας

που τα βλέφαρα πιέζονται

απο ένα στόμα

που κόβει η χειρονομία

αποχαιρετισμού