του Οδυσσέα Ελύτη
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
αιματα * με πορφυρωσαν
Και χαρες
ανειδωτες * με σκιασανε
Οξειδωθηκα μες
στην * νιοτια
των ανθρωπων
Μακρινη Μητερα *
Ροδο μου Αμαραντο
Στ' ανοιχτα του
πελαγου * με καρτερεσαν
Με μπομπαρδες
τρικαταρτες * και μου ριξανε
Αμαρτια μου νά
'χα * κι εγω
μιαν αγαπη
Μακρινη Μητερα *
Ροδο μου Αμαραντο
Τον Ιουλιο
καποτε * μισανοιξανε
Τα μεγαλα ματια
της * μες στα σπλαχνα μου
Την παρθενα ζωη
μια * στιγμη
να φωτισουν
Μακρινη Μητερα *
Ροδο μου Αμαραντο
Κι απο τοτε
γυρισαν * καταπανω μου
Των αιωνων
οργητες * ξεφωνιζοντας
"Ο πού σ'
ειδε, στο αιμα * ζει
και στην
πετρα"
Μακρινη Μητερα *
Ροδο μου Αμαραντο
Της πατριδας μου
παλι * ομοιωθηκα
Μες στις πετρες
ανθισα * και μεγαλωσα
Των φονιαδων το
αιμα * με φως
ξεπληρωνω
Μακρινη Μητερα *
Ροδο μου Αμαραντο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου