Έρως και γλυκύσματα

Δεν θέλω χρήματα,

δεν θέλω πλούτο,

είναι μια ψώρα

ελεεινή.

Όσο την ξύνεις

την οργισμένη,

τόσο σε τρώει,

τόσο πονεί.

Δεν ειν’ καλλίτερα

να λείπ’ ἡ ψώρα,

και ἡ φαγούρα

μ’ αυτήν μαζί;

Δεν ειν’ ωραία

κανεὶς να έχει,

όσα αρκούνε

διά να ζεί;