ΚΒ’

 του Σερέτη Σάββα

Ποιος μπορεί να ξέρει πώς θα ήταν η ζωή μας

αν μικρές μόνο αλλαγές είχαμε κάνει στις επιλογές μας;

Άπειροι οι τρόποι και οι δρόμοι για να ζήσεις

άπειρες και οι προσωπικές μας ιστορίες που αρνηθήκαμε.

Όχι πώς αλλά ποιος θα ήμουν αν είχα φύγει απ’ την κόχη˙

τα σπέρματα των εαυτών μου ξεραμένα ανεμίζουν μεσίστια

τα κυττάζω ή τα φαντάζομαι και ντρέπομαι γι’ αυτά.

Δεν είναι που τα περισσότερα όνειρά μου μείναν όνειρα

είναι που γνωρίζω πια

πως τους καλύτερους εαυτούς μου τους παρέδωσα αμετάκλητα

στον ανεπίστρεπτο άνεμο του παρελθόντος.

Μόνος

έχω να διασχίσω μια πάλλευκη έρημο

δολοφονώντας ακατάπαυστα εμένα και το μέλλον.