Να δραπετεύω
σε υψηλές συχνότητες ασύνορου πάθους
κι αν όχι εκεί,
να ισορροπώ στη χαμηλόφωνη αρμονία
της έκτασης ενός γλάρου,
που μόνο οι ποιητές και οι αθώοι γνωρίζουν.
Η άσκηση στη μορφή σου
αλαφροίσκιωτη μ’έκανε,
να αναζητώ στα άδυτα του ερωτισμού
μια ξεχασμένη στάλα λάβας
και ξεχνώ και μπερδεύω τα λόγια μου
κι αναρωτιέμαι που πήγαν
τα αγαπημένα μου χρώματα
Μετά κάνω παύση
μα και πάλι δεν απαντάς……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου