Κουράγιο Αδέρφια...

Τάσκιαζε όλα η φοβέρα,

και το σταχτή της πέπλο,

άπλωνε παντού η Σκλαβιά!

Λούφαξαν από φόβο Λόγος και Φωνή,

που της Λευτεριάς τον ερχομό καλούσαν!

Στη Δύση του ο Ήλιος σβήστηκε,

απ' άκρου σ' άκρο Αλαλιά,

και μαύρα απλωθήκανε Σκοτάδια.

Της Λευτεριάς μολέψαν την οσμή,

μας μάτωσε....η Μπότα!

Όμως,

κουράγιο κάντε Αδέρφια μου....

Θε να ματάρθει Ξαστεριά,

της Ιστορίας ο τροχός

και πάλι θα γυρίσει,

ενώ ξανά τ' αηδόνια λεύτερα

της Άνοιξης το μήνυμα θα φέρουν,

κι ο Ουρανός θα ματαστολιστεί,

με Άστρινα Μπουκέτα!

Κουράγιο κάντε Αδέρφια μου....

Μόνο για Λίγο  ακόμη....

Ο Χρόνος...δεν είναι Μακριά....

Ξεράθηκαν τ' αγκάθια της Σκλαβιάς,

στη θέση τους φυτρώσαν Ανεμώνες!

Ο  Ήλιος ξανά Ανέτειλε,

και πάλι αφουγκράζομαι

της Λευτεριάς το Λόγο!!