Σ ένα παραθυρο που απλωνει χερι ζητιανιας στο Χρονο. Κρυβεται η Θλιψη µιας Αναγκης, που µια Ανασα . Στεναζει ξεφυλλιζοντας της Νυχτας το Ταξιδι. Φιλια σε ακρογιαλα αλµυρα, σφραγιζουνε φυλλαδια επιστροφης. Απελπισµενης ∆ιαφυγης από στιγµες λειψες. Αποµειναρια αειθυµητα σε λευκοφορο, ∆ιαφανο βωµο. Σε κηπο µαγικο, πολυαστρο, που σβηνει το σκοταδι. Μεριαζοντας τα ανυσταχτα, κροσσια της Αγωνιας. Και αυγαζει κρυσταλλα αλµυρα, φωτοστικτα πετραδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου