Τι προσδοκώ;

Πλάϊ στην ακροθαλασσιά

με τα στητά αρμυρίκια,

τινάζω την Απελπισιά από πάνω μου,

και προχωρώ χωρίς εγωϊσμούς

με βήμα Αταλάντευτο,

σε μιά ζωή που με οδηγεί

σε Άγνωρη μεν κατεύθυνση,

γεμάτη όμως.... Πάθος!

Μέσα από μία μουσική κρυφή,

αφήνω πίσω μου

κάποιονε χρόνο Ασμίλευτο κι Αλλόκοτο

που όλα τα δαμάζει,

και λίγες, Ευτυχώς, Κακές Στιγμές,

η Σιγαλιά....να τις σκεπάσει!

Ανοίγω ολόλευκα πανιά,

και βάζω πλώρη τώρα πιά,

για Όνειρα πολύ Απλά,

μα τόσο Απαραίτητα....

Και, τι μου απόμεινε να προσδοκώ;

Μιά "Καλή Μέρα" σαν ξυπνώ,

και "Καλή Νύχτα",

σαν πέφτω να κοιμάμαι....