Μιλας θολα

Μιλας θολα, δειχνοντας πως πονας. 

Αγαπη ανυσταχτη, το Νοηµα αυγαζει αυτου του Κοσµου. 
Μοιρας, χραµακι Αιγαιωτικο, στο Θολο κρεµασµενο. 

Λεπιδι δικοπο η Μνηµη σου,χαραζει ονοµατα νεκρων
Στο ∆εντρο της Ζωης µας. 
Τρεχουν τα δακρυα, κρυσταλλα, ∆ακρυσταλλα του Πονου. 

Και Λογισµος τριποδιστης, το Χαος γεφυρωνει. 

Αντιστηλωνει τη Νυχτια, Λευκαζει τις Στιγµες µας. 
Σε πετρα γρανιτοπετρα,διοδιο αυλακωνει. 

Κρεµαζει ανεµοσκαλα στα Ακροτατα του Θολου. 

Μας εκκαλει σε Συναξη,Ιαµατικη Σωτηρια.