Χειμωνιάτικες ώρες

Με μοναδική μου συντροφιά

τους τέσσερεις αγέρηδες

που βιαστικοί

Θλίψη, Χαρά,Ζωή και Θάνατο φυσούν

μες την καρδιά μου,

γεύομαι της Χειμωνιάς τα κάλλη...

Του Πυκνού Χιονιού τα Ασπροπέταλα,

σαν Νύφες Ασπροστόλιστες,

θεριεύουνε του ονείρου τα μεγέθη!

Σαν έρχεται της Καταιγίδας η κατεβασιά,

λήθη βρίσκω και παρηγοριά

στων κεραυνών τις λάμψεις,

χαζεύοντας τα σύννεφα που προσκυνούν,

τις κρυσταλλοφόρετες βουνοκορφάδες.

Κι Απόψε,

κρύα νυχτιά ξεχωριστή,

ανήμερο θεριό λες κι είναι ο Βοριάς

καθώς χυμάει και μουγκρίζει,

και στου σπιτιού μου το περιβόλι το μικρό,

δέντρα και ανθολέμονα,

με Μίσος...τα ξεσκίζει!