ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

Στρίμωξα τον χειμώνα 
Στην απαίτηση να μ΄ ακούσει 
Μα δεν έμεινε καιρός.
Ξημέρωσε το χολωμένο λάθος.
Κ΄ έτσι ο διανοούμενος
που πασπατεύει το χρυσόχαρτο της σοκολάτας
Έμαθε την αλήθεια.

Ζητάω την άδεια
Να καπνίσω στη μνήμη σας
Να ζυγίσω τις δυσκολίες
για τα υψημένα κεφάλια
σε ξένους λαιμούς.

Που ξέρεις   Αν ξημέρωσε.
Που ξέρεις    Ποιο είναι το σπουδαίο ζήτημα.