Μιά μέρα βροχερή

Οι μέρες λιγοστεύουνε,

κι οσμίζομαι απόκρημνη Σιγή,

την ώρα που η ζωή

αφήνει από τα χέρια της,

κουβάρι μπερδεμένο...

Οι λέξεις πιά,αίμα κόκκινο γινήκανε

και το Αλφαβητάρι μου,

με ανείπωτους φόβους φορτωμένο!

Μιά μέρα ωσάν ετούτη βροχερή,

οι κήποι,

πόνους γεμίσανε φριχτούς κι αφόρητους,

κι ο Κόσμος,

από Χλευασμούς....και Δράκους!

Και, μόνο ο Θεός

γιά μιά στιγμή απόμεινε,

στο Χάος κρεμασμένος....