ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΕΙ

Είναι πάντα

μια λυπημένη θύμηση

που σιγοκαίει

πίσω απ΄  τη μνήμη,

ένα δάκρυ

που σταλάζει αυτούσιο 

πίσω απ΄ τη χαρά,

ένα ετοιμόρροπο σύννεφο

π΄ αναμετρά για τελευταία φορά

τ΄ ανάστημά του

πριν απ΄ τη βροχή.

Είναι πάντα

μια σκιά οδύνης

που κατασκηνώνει

μέσ΄ απ΄ τον καθένα μας

μια φωτιά και μια στάκτη

πίσω απ΄  την κάθε πράξη μας.

Κι ένα ποτάμι π΄ αυτοσχεδιάζει πάντα

τα βήματά μας, τα τελευταία βήματα εκείνων

που ξέρεις πως δεν πρόκειται κα γυρίσουν πια.