Το καινούριο μου ποίημα

Καθώς ξεκινώ ν' αντιμετωπίσω

την ημέρα που έρχεται,

ακουμπώ την καρδιά και τη σκέψη μου,

πάνω στη ζωντάνια ενός μικρού παιδιού,

που παίζει στο βάθος της Αυγής με τα όνειρα!

Κι ενώ του κήπου μου οι φυλλωσιές

θρηνούν των αστεριών το χαμό,

εγώ, τινάζω από πάνω μου τη θλίψη της νύχτας,

και πλέω...στης Χαράς τα Πελάγη...

Καθώς στον Ουρανό

που μοιάζει με κρύσταλλο πολυεδρικό

που πάνω του διαθλώνται του ΄Ηλιου τ' αχτίδια

απλώνεται ένα Χαμόγελο Απέραντο,

τα μέσα μου πλεριάζουν,

από Αισιοδοξία Ατέλειωτη....κι Ελπίδες!

Με λευκά περιστέρια στολίζω τον δρόμο της ΄Ανοιξης,

και με τ' Αηδονιού το κελάηδημα,

εμπλουτίζω το Ρεφρέν της Ημέρας,

ενώ τ' ατέλειωτα μεσημέρια μου

που οι Μοίρες έχουν ήδη μοιράσει τα δώρα Τους,

προσπαθώ σε ένα άσπρο χαρτί,

να διυλήσω  ένα εκατομμύριο λέξεις,

γιά να γράψω το Καινούριο μου Ποίημα!!