Οι στίχοι μου

Κάθε Αυγή,

καθώς το Φεγγάρι τελειώνει τη βάρδια του,

με το βλέμμα στραμμένο  στην Ανατολή,

γράφω τους στίχους μου,

κι ώσπου ναρθεί το Μεσημέρι,

πασχίζω στους στίχους μου...να δώσω Φωνή!

Κι ύστερα,

κατά του Απόβραδου τις ώρες,

τότε που τα μύρια Θεόπουλα

σκορπισμένα στον Ουράνιο Θόλο

στέλνουν τις νότες τους στη Γη,

τότε ακριβώς κι Εγώ,

τους στίχους μου....τους κάνω Τραγούδι,

που το παίρνει ο Μεθυσμένος Μαϊστρος,

γιά να ποτίσει καρδιές από Πόνο και Θλίψη γεμάτες,

μήπως, με τα βέλη του Πεντάγραμμου Πόθου,

σαϊτευτούν σε Χρόνο Μηδέν,

οι σκοτεινές τους Πτυχές...και Ιδέες!

Και τότε οι Στίχοι μου, Ελπίζω,

να κάψουν Πόνο και Θλίψη απ' τη ρίζα,

απογειώνοντας τις Ματωμένες Ψυχές,

στης Χαράς και του Φωτός...τα Φεγγάρια!