Σιωπή

.....και ύστερα,

καθώς θα στέκομαι

κάτω από το Ισχνό ισκιόφωτο,

θ' αναμασήσω λόγια Αλλότρια,

προσμένοντας την Εισβολή

ενός Χαμόγελου Οδυνηρού,

μεσ' την αιμορραγούσα μου ψυχή....

Και θάναι αυτό το πάντρεμα

του Χρόνου

και της Φθαρμένης μου Ζωής

μέσα από μιά

παρόρμηση Ενδοτική.

Και θάρθει μετά Αμνησίκακος

ο Δήμιος της Σιωπής,

Το στόμα μου,

γιά Πάντα να κλειδώσει....