Στο στόχαστρο ανίερων επιθέσεων ένιωσες ,γεύτηκες όλες τις πικρίες της ζωής.Τα μάτια σου εικόνες -χαλάσματα- διασχίζουν .Τώρα, γυαλί θρυμματισμένο, -όπως τα τζάμια σπιτιών ερημωμένων-Για ό,τι σε πόνεσε -θυμάσαι- το φωνάζεις.Σε ποιον άραγε απευθύνεσαι; Δεν υπάρχεις ,παρά μόνο ,στων ματιών σου έγκλειστος τις εικόνες.Δεν τις άντεξες κι αθόρυβα, σφάλισες τα μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου