Απολιθώματα

Βυθίζεσαι στην άναστρη

νύχτα

χάνεται η φωνή σου

δίχως  παρηγοριά

αντίλαλου

Άπλωσες το χέρι

κι έκαναν

πως δεν το είδαν

Άφησες μια κραυγή

-θανάτου-

και τάχα

δεν την άκουσαν

Πληγή η περηφάνια

πυρπόλησε το δειλινό

Έμεινες στους χειμώνες,

να κουβαλάς βοριάδες

Την ερχόμενη άνοιξη

-είπες-

που δεν θα με δεις

μην απορήσεις

θα ξαναγίνω άνθρωπος