Στη ζωή σαν ήρθα,
εντολή μου έδωσες, Θεέ μου,
Αγάπη και Χαρά να δίνω,
χωρίς ποτέ μου να ζητώ
στην προσφορά μου ανταπόδοση,
κι Αγάπη,
από αυτούς που πρόσφερα φροντίδα.
Κι εγώ, μιά χούφτα φως εγύρεψα
από τον ΄Ηλιο της Χαράς,
μεράδι, απ' αυτήν που χαίρονταν οι άλλοι.
Ως και Υπηρέτης έγινα Πιστός,
που ξέρει να χαίρεται και ν' αγαπά,
με τις Αγάπες και χαρές....των άλλων!
Ότι είχα μέσα στην καρδιά,
ατόφιο το πρόσφερα με αγάπη,
αγάπη δίχως όρια,
φροντίδες δίχως μέτρο....
Και , όταν όλα μου τα χάρισα
και στέρεψε η καρδιά μου,
όλοι με λησμονήσανε
και με χαμόγελο ειρωνικό,
σαν ράκος , στο περιθώριο με ρίξαν....
Όμως εγώ,δεν τους μισώ,
ούτε κρατώ Κακία.
Με πείσμα τον Γολγοθά μου θα τραβώ,
μοιρολογόντας τη Χαρά,
που όμως ποτέ, την όψη της δεν είδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου