Δυο ίσκιοι

Δυο ίσκιοι περνούσαν αργά σα σε όνειρο.

Όμορφη βραδιά που οι άνθρωποι

περπατούν σε αόρατους δρόμους

σαν πουλιά.

Μα αυτοί δε βάδιζαν.

Κυλούσαν απόκοσμα με τα χέρια δεμένα,

με τα κορμιά κοντά....

Πανέμορφη ώρα,

που κανείς δε σε καταράστηκε,

κανείς δεν σ’ απαρνήθηκε,

κανείς ποτέ δεν σου είπε “φτάνει”.

Κανείς…