Ο βρικόλακας

Δραπετεύεις κάθε βράδυ

απ’ την έπαυλή σου εσύ.

Στο λαιμό κρύβεις σημάδι,

με την πούδρα σου πιστή.

Και στους κήπους που θα φτάσεις,

μ’ ένα βαλς θα σε κρατώ.

Μια ζωή που είναι να χάσεις,

θα στην ξαναδώσω εγώ.

Στο φανό περίμενέ με

τα μεσάνυχτα ακριβώς.

Παγωμένο μύρισέ με,

είμαι ο μαύρος σου λωτός.

Καλώς όρισες κι απόψε, δεν φοβάσαι τι σου μένει;

«Θα υπάγω εις τους κήπους, ζωντανή ή πεθαμένη.»