Γεσθημανή Σιδερίδη: Μια και μόνη λέξη, μπορεί να ξετυλίξει ολόκληρη ιστορία.

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

Η Γεσθημανή Σιδερίδη, κατάγεται από την Λεκάνη Καβάλας και γεννήθηκε στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, στις 2 Ιουλίου το 1971. Η γνωστή ποιητική της διαδρομή μπορεί να είναι σύντομη αλλά μέχρι τώρα κατορθώνει να μας εκπλήσσει. Ασχολήθηκε με την ποίηση, παρακινούμενη από τους ανθρώπους του  περιβάλλοντός της και δεν σταμάτησε ποτέ τους ρυθμούς που την κάνουν να βιώνει τούτο το όμορφο ταξίδι της ζωής. Κάνοντας μια στάση στον λόγο της θα επισημάνουμε ότι για την Γεσθημανή η ποίηση είναι μια διαρκής προσπάθεια να ζωντανέψει μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο μια μυρωδιά  ή  να ελευθερώσει απ’ την ανία της  απόλυτης σιωπής ένα ήχο.

Πέρασε ένα μικρό χρονικό διάστημα της ζωής της στην Αυστραλία μετά τον επαναπατρισμό της οικογενείας της μεγάλωσε στον Ορχομενό της Βοιωτίας. Σπούδασε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα σε Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο. Πολλά ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά ενώ συμμετείχε και σε συλλογικές εκδόσεις.

Φύση αισιόδοξη αντιμετωπίζει με τόλμη και θετική σκέψη τα εμπόδια που συναντά στην ζωή της. Και όπως η ίδια αναφέρει : «Κάθε αγώνας ήταν μια πρόκληση για νίκη και φυσικά αυτό μόνον όταν είσαι αισιόδοξος μπορείς να το καταφέρεις. Η αγάπη, το χαμόγελο και οι όμορφες σκέψεις, είναι τα πλέον ανίκητα “όπλα” για τη ζωή»

Αγαπητοί μου αναγνώστες

η κυρία Γεσθημανή Σιδερίδη, αποκαλύπτεται σε μια ιδιαίτερη για μένα συνέντευξη που μας παραχώρησε και την ευχαριστούμε θερμά για την αποδοχή της πρόσκλησής μας.

Σας γνωρίσαμε από το διαδίκτυο όπου δειλά - δειλά αναρτήσατε στίχους και ποιήματα. Πως οδηγηθήκατε σε αυτή την πορεία; Από ποιες σκέψεις παρακινούμενη;

             Όλα οδηγήθηκαν μόνα τους μέχρι εδώ και ακολουθούν μια συνέχεια… δεν υπήρχε κανένας στόχος για όλο αυτό πάρα μόνον η αγάπη μου για την ποίηση. Βλέποντάς με ο αγαπημένος μου σύντροφος να διαβάζω και να γράφω συνεχώς, με παρότρυνε να στείλω σε διαγωνισμούς προκειμένου να μοιραστώ αυτά που γράφω και να δω αν πράγματι μπορώ να το εξελίξω. Επίσης φίλοι μου είχαν την ίδια άποψη όταν διάβασαν κάποια ποιήματα μου και έβλεπαν ότι περνούσα ώρες διαβάζοντας και γράφοντας. Έτσι κι έγινε. Έστειλα σ’ ένα διαγωνισμό και πήρε διάκριση το πρώτο μου ποίημα. Ήρθε το facebook. Στην πορεία ο Αλέξανδρος  Ακριτίδης με  το Αποστακτήριο του λόγου και της τέχνης με έφεραν σε επαφή με άλλους ποιητές. Σε μια συνάντηση στη συνέχεια του περιοδικού Κελαινώ, γνώρισα από κοντά τον ποιητή και συγγραφέα Γιώργο Νικολόπουλο και τη σύζυγό του Άρτεμις, επίσης ποιήτρια. Όταν άκουσαν το ποίημα που απήγγειλα μου ζήτησαν να δουν ποιήματά μου. Τότε ξεκίνησαν όλα. Με παρότρυναν να δημοσιεύω και να μοιράζομαι αυτά που γράφω… έτσι λοιπόν οδηγήθηκα σ’ αυτή την πορεία.

Για σας ποίηση είναι;

Θεωρώ ότι, ποίηση είναι η ιδιαίτερη και μοναδική οπτική του καθενός που αντιλαμβάνεται τα πράγματα γύρω του.  Ο διαφορετικός δηλαδή τρόπος να εκφράσει κανείς  ένα συναίσθημα, μια κατάσταση ή  μια έννοια, μια εικόνα... να ζωντανέψει μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο μια μυρωδιά  ή  να ελευθερώσει απ’ την ανία της  απόλυτης σιωπής έναν ήχο.

 Ίσως είναι η γλώσσα που ενυπάρχει μέσα σου  να ονομάσεις τα πράγματα, είναι ο καλαίσθητος ή ο ανατρεπτικός ή κι ο αιχμηρός, θα μπορούσαμε να πούμε, λόγος,  που προσεγγίζεις  μια κατάσταση κάθε φορά.

Εντέλει μπορεί να είναι οι πολλές διαφορετικές εκδοχές που προσεγγίζεις μιαν αλήθεια ή μια φαντασίωση με πολύχρωμα μάτια.

Οπωσδήποτε όμως ποίηση, είναι ο λόγος που δομείται με τέχνη.   

Θα δεχόσασταν τον όρο ποιήτρια του διαδικτύου. Θεωρείται τον εαυτό σας ποιήτρια;

 Αν κάποιος είναι ποιητής ή ποιήτρια δεν είναι μόνο στο διαδίκτυο. Το διαδίκτυο είναι ένα μέσο που εξυπηρετεί την  εύκολη πρόσβαση από όλους και προς όλους  τους ποιητές, προκειμένου να μοιραστούμε τις σκέψεις μας. Μια συνεχής αλληλεπίδραση ή και ανατροφοδότηση αν θέλετε, που υφίσταται.

Συμβαίνει επομένως στα πλαίσια της εξελισσόμενης τεχνολογίας, καθώς  καλούμαστε ν’ ακολουθήσουμε αυτή τη νέα πραγματικότητα, όλοι όσοι θέλουμε να είμαστε ενήμεροι άμεσα.

Επίσης είναι ο πλέον γρήγορος τρόπος να μάθεις τα καλλιτεχνικά δρώμενα που συμβαίνουν στην πόλη σου ή και σε όλη τη χώρα.

Βαρύς ο όρος ποιήτρια. Ενίοτε έχω επωμιστεί  πολλά βάρη στη ζωή μου, ας αφήσω αυτό τον όρο να τον πουν  οι ομότεχνοί μου και οι άνθρωποι που ενδεχομένως γνωρίζουν.

Αυτό βέβαια δεν με απαλλάσσει από οποιαδήποτε ευθύνη φέρω ως λάτρισσα της ποίησης και της λογοτεχνίας γενικότερα. Όμως είναι καλύτερα έτσι. 

Η ποίησή σας κινείται στα όρια του ερωτισμού και μιας γκρίζας ατμόσφαιρας.

Εσείς σε ποια κατηγορία θα την κατατάσσατε και πως θα την δικαιολογούσατε;

Σίγουρα εγώ δεν μπορώ να κατατάξω σε κάποια κατηγορία την ποίησή μου…

 Οπωσδήποτε οφείλεται σε παλαιότερα βιώματα, όμως πρέπει να πω πως δεν μένω ανεπηρέαστη σε    οτιδήποτε κινείται κι αναπνέει δίπλα μου. Πολλά βλέμματα μου μιλούν ψιθυριστά για το απραγματοποίητο ή το αβέβαιο. Είναι ένα σύμπλεγμα βιωμάτων κι εξωτερικών ερεθισμάτων που δέχομαι καθημερινά.   

 Πιστεύω ότι πίσω από κάθε ευτυχία κρύβεται μια διάφανη, αχνή θλίψη  που προδίδει έστω την κατάκτησή της, γιατί, για να διακρίνει και να νιώσει κάποιος την ευτυχία, σίγουρα ο δρόμος  προς την κατάκτησή της δεν ήταν ανθόσπαρτος.

 Ένα πλήθος ελλήνων γράφουν. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι η ποίηση αποτελεί ίαση της ψυχής;

Σαφέστατα όλες οι μορφές τέχνης αποτελούν ίαση της ψυχής, καθώς είναι μια ανάγκη έκφρασης για τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς που υπάρχουν μέσα μας.

Θα έλεγα πως μοιάζουν σαν αντιμαχόμενα σημεία που πάλλονται ακατάπαυστα και προσπαθούν να βρουν μια διέξοδο κι αυτή φυσικά είναι η τέχνη. Έτσι λυτρώνεται ο ίδιος ο δημιουργός, αλλά και ο αναγνώστης. Αποζητούν λοιπόν οι περισσότεροι έναν τρόπο έκφρασης όπως η ποίηση, προκειμένου να ανακουφιστούν και να διώξουν για λίγο την ασχήμια.

Υπάρχουν ποιητές που η δουλειά τους στάθηκε αφορμή για το ξεκίνημά σας;

Για να είμαι ειλικρινής, η σκέψη και  το συναίσθημα με τάση προς τη γραφή, ξεκίνησε από τότε     που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ανέκαθεν έγραφα και μου άρεσε να διαβάζω ό,τι βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου. Από μικρή  ξεκίνησα με ιστοριούλες και στη συνέχεια σαν έφηβη με ποιήματα που μου ζητούσαν οι φίλες μου να γράφω για τυχόν καταστάσεις που περνούσαν. Μου άρεσε πολύ να προσεγγίζω τα συναισθήματα με τη γραφή. Ανύποπτες στιγμές με πλημμύριζαν λέξεις κι ακόμη συμβαίνει. Ένιωθα πάντα μέσα μου ότι θα ’ρθει η στιγμή που θα το κάνω όπως αρμόζει, με σεβασμό κι αγάπη. Ενώ κυλούσαν τα χρόνια κι αντικειμενικές δυσκολίες δεν με άφηναν να αφοσιωθώ, όταν όλα πλέον ήταν ιδανικά από άποψη χρόνου δεδομένου ότι λύθηκαν θέματα εργασίας και με αυτό όλα τα υπόλοιπα, άρχισα να διαβάζω και να γράφω. Τα τελευταία δύο  χρόνια γράφω συνεχώς, ενώ παράλληλα  διαβάζω όλους τους ποιητές που τυχόν πέσουν στην αντίληψή μου και φυσικά τους φίλους ποιητές στο διαδίκτυο. Πολλοί αξιόλογοι ποιητές και ποιήτριες που ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο έχει να σε διδάξει και κάτι.

Επίσης διαβάζω  ξένη ποίηση και λογοτεχνία κι εδώ πρέπει να αναφέρω το σπουδαίο έργο των μεταφραστών μας. Πραγματικά είναι σαν το φως που πλημμύρισε το σκοτάδι. Προσωπικά ευχαριστώ όλους αυτούς τους ανθρώπους που φωτίζουν το δρόμο μας.

Σας εμπνέει η νύχτα; ο θάνατος, η απαισιοδοξία;

          Ίσως είναι λίγο περίεργο αυτό που θα πω, όμως με εμπνέουν τα πάντα κάθε στιγμή. Όλα αποτελούν μια ξεχωριστή έμπνευση, αν το πούμε έτσι, διαφορετικά θα έλεγα ότι πολλαπλά ερεθίσματα διεγείρουν τη φαντασία μου, ακόμη κι ένα βλέμμα ή μια γιαγιά σε μια στάση που περιμένει το λεωφορείο. Ένα φυλλαράκι που λικνίζεται, ένας πίνακας ζωγραφικής…   Πόσο μάλλον αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας και όχι μόνο.  Μια και μόνη λέξη, μπορεί να ξετυλίξει ολόκληρη ιστορία. Επομένως  δεν μπορώ να πω πως με εμπνέει κάτι συγκεκριμένο.

  

Είχα διαβάσει παλιά, ότι για να γραφεί καλή ποίηση πρέπει να υπάρχει πόνος. Ενστερνίζεστε   αυτή την άποψη;

    Κατά την ταπεινή μου γνώμη, κανείς  δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι είναι καλή ποίηση και κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να γραφεί. Μιλάμε για ένα θέμα υποκειμενικό, καθώς ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και αντιλαμβάνεται σαφώς διαφορετικά. Επίσης το να γραφεί γενικά ποίηση παίζουν ρόλο πολλές νοητικές διεργασίες, αντίληψη και τεχνική πέρα από κάθε συναίσθημα που πρέπει όμως αυτά να συνυπάρχουν. Είναι ένα πολύπλοκο αν θέλετε θέμα, που πολλά πράγματα  λειτουργούν ταυτόχρονα.

Πιστεύω πως  καμία προσέγγιση του θέματος δεν μπορεί να διακριβώσει το πότε γράφεται καλή ποίηση. Θα μπορούσα να πω πολλά παραδείγματα εδώ. Όμως εν συντομία θα πω ότι  υπάρχουν άτομα που γράφουν μόνο όταν νιώθουν πόνο  και άτομα που γράφουν  όταν είναι σε κατάσταση ευθυμίας.  Και στις  δύο περιπτώσεις μπορεί να γεννηθούν αριστουργήματα. Όχι δεν μπορώ να ενστερνιστώ αυτή την άποψη.  Το σίγουρο είναι ότι συμβαίνεις και υπάρχεις πάντα μέσα στο ποίημα και οπωσδήποτε θα περάσεις την οδύνη μέχρι να φτάσεις στην τέλεια  μορφή του.

Οπωσδήποτε όμως η μελέτη και η τριβή σε συνδυασμό με το ταλέντο μπορεί να φέρουν επιθυμητά αποτελέσματα. Επομένως δεν σημαίνει ότι για να γραφεί καλή ποίηση θα πρέπει να υπάρχει πόνος απαραίτητα.

Ποια τα σχέδια σας μελλοντικά όσο αφορά στη ποίηση. Θα εκδώσετε κάποια ποιητική συλλογή;

    Όπως έγραψα και στην αρχή, όλα ξεκίνησαν μόνα τους και το ένα έφερε το άλλο. Υπάρχει δηλαδή   μια συνέχεια που έρχεται μόνη της μοιραία, όπως κι όλα τα υπόλοιπα μέχρι τώρα.

 Τα σχέδιά μου είναι να βελτιωθώ όσο αυτό είναι εφικτό και να περνάω όμορφα.

Μια πολύ καλή μου φίλη κι εξαιρετική ποιήτρια μου είπε πως τα ποιήματα  πρέπει να πάρουν το δρόμο τους, για να κάνουν χώρο σ’ αυτά, τα άλλα που έρχονται. Αυτό ίσως είναι σοφό.

Όμως το πρώτο μου μέλημα είναι να νιώθω και να περνάω καλά με αυτό που κάνω. Τα άλλα είναι συμπληρωματικά σε μια προσπάθεια. Βιβλίο μπορεί να εκδώσει ο οποιοσδήποτε σχεδόν το θελήσει.

Σίγουρα  θα με χαροποιήσει μια έκδοση, το σκέφτομαι, ήδη έχει γίνει μια άτυπη επαφή με εκδοτικό οίκο. Η επιτυχία φυσικά είναι να σου αρέσει αυτό που κάνεις, δηλαδή να εκφράζεσαι με την όποια μορφή τέχνης και να τη μοιράζεσαι.

Είστε γενικά αισιόδοξη ή το αντίθετο;

    Τολμώ να πω πως είμαι πολύ αισιόδοξη. Όλα τα δύσκολα που συνάντησα  μέχρι τώρα, τα αντιμετώπισα με πείσμα και θετική σκέψη. Κάθε αγώνας ήταν μια πρόκληση για νίκη και φυσικά αυτό μόνον όταν είσαι αισιόδοξος μπορείς να το καταφέρεις. Η αγάπη, το χαμόγελο και οι όμορφες σκέψεις, είναι τα πλέον ανίκητα “όπλα” για τη ζωή.