Σαράντα κύματα περπάτησα,
χωρίς τη θέα της ακτής,
κι όσα η σιγουριά της γης προσφέρει.
Μα δε φοβήθηκα ποτέ,
παρέα μου είχα ένα σκύλο.
Τώρα που πέθανε,
του έδεσα μια άγκυρα.
Χωρίς αντίο.
Ψυχρά κι απότομα,
όπως με άφησε κι αυτός.
Τροφή για τα χρυσόψαρα
και για έναν καρχαρία.
Ως σεβασμό.
Μνήμη βραχύχρονη απαρνιέμαι,
και τ’ άγριο μέλλον κυνηγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου