[Χρόνια πολλά συμμένος μέσα σου]

Χρόνια πολλά συμμένος μέσα σου

ἔκανες λάσπη τό νερό καί τό σκοτάδι πόσιμο

Αδιάφορος πάνω ὁ οὐρανός

διαλέγει ἀπόσταση

κ ἐσύ ὅπως ἐγώ μές στόν πηλό

ψάχνεις τό σχῆμα σου σέ δυό σταγόνες ὕπνου

Ψάχνεις μές στόν καθρέφτη γιά πνιγμένους φίλους

ἤ ἔστω πρωινή δροσιά

νά στάξει στρογγυλό νερό στά χέρια

νά νίψεις τό πρόσωπο

ἀπό τό ἱδρωμένο ράγισμα τῆς φέβας στούς κροτάφους

νά ἁπαλύνεις τό φῶς

πρίν φτάσει στά μάτια

ὀξύ

τεθλασμένο

ν᾿ ἀκονίσει τό φόβο σου