ΕΙΚΟΝΕΣ…

Εικόνες…

Εικόνες που’ ρχονται

στο μισοσκόταδο του δωματίου…

Εκείνοι οι μικροί καταρράκτες στη Νταμούχαρη,

όταν πάνω από το βράχο

το αντιμάμαλο έπαιρνε τα κύματα…

Εκείνη η φώκια στο βάθος της Θαλασσινής σπηλιάς

στο Λιμνιώνα,

που μες το σκοτάδι μου φάνηκε σαν ροτβάϊλερ…

Εκείνος ο κατακόκκινος ήλιος της δύσης στην Τήνο,

που φάνταζε σαν τεράστιο Μι

στο πρώτο από τα πέντε καλώδια της ΔΕΗ…

Και -ακόμα- εκείνο το κατάφωτο καραβάκι στη Πάτμο,

που έφευγε κουβαλώντας το τέλος

των διακοπών…

Εικόνες…

Έχουν αποτυπωθεί στο αρνητικό φιλμ

του εγκεφάλου μου.

Όποτε θέλω το εμφανίζω,

εκεί στο σκοτεινό θάλαμο της νοσταλγίας...