ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ

Σκέφτομαι συνέχεια…
Σκέφτομαι αν κάνω καλά
που σκέφτομαι
Και ας χάνω τον ύπνο μου
σκεφτόμενος
Και για τον κροκόδειλο ακόμα
Του Ρέθυμνου
Και ευχαριστώ το βοηθό μου,
Τη πένα μου
Που γέρασε και αυτή γράφοντας
αυτά που σκέφτομαι
Για όλα
Τα στραβά
Τα ανήθικα
Τα απάνθρωπα.

Ξεχάστηκα όμως
Που είμαι ασήμαντος
Που είμαι ένα τίποτα.
Αργά συνήλθα
Από το λήθαργο
Απ’ το όνειρο που έβλεπα
Πως ήμουν βασιλιάς
Και σαν τέτοιος
Έπρεπε να σκέφτομαι
Για την πατρίδα
Για το λαό
Για όλα και για όλους
Δίκαια όμως.

Και ενώ σκεφτόμουν
Όχι σαν βασιλιάς βέβαια
Γιατί δεν είχα κεφάλι
Να κληρονομήσω σαπίλες
Και ούτε έχω.
Σκέφτηκα:
Μακάρι να είχα
Όχι και ακαδημαϊκό
Όχι λαϊκίστικο…
Τέτοια υπάρχουν πολλά
Αλλά δε σκέφτονται
Για να σκοτώνουν την ώρα τους σκέφτονται…
Αλλά και τι τους χρειάζεται
να σκεφτούν;
Σάμπως σκέπτεται ο βασιλιάς;!
Γι αυτό και σκέφτομαι εγώ
Κι εσύ, και αυτός
Και ας είμαστε τίποτα,
Όλοι σκέφτονται σήμερα,
Και ας μην είναι ακαδημαϊκοί
Σαν τον Καραθοδωρή
Δεν μας χρειάζονται τέτοιοι
Γι αυτό και τον διώξαμε
Όπως και τον Κώστα, τον Αριστείδη, το Σωκράτη,
Κολοκοτρώνηδες μας χρειάζονται
Παπαφλέσηδες και Κουντουριώτες χρειαζόμαστε
Τότε βέβαια θα σκεπτόμαστε για όλα