Και Σιωπώ....

Απ' τ' ανοιχτό μου παραθύρι,

αγναντεύω γιά ώρα αρκετή,

τους βιαστικούς περαστικούς

κι αναλογιέμαι άραγε,

ποιό νάναι το πεπρωμένο καθενός,

που στο δισάκι της ψυχής του κουβαλάει.

Αλλους βλέπω κι ακούω που γελούν

κι άλλους γιά Ελευθερία να μιλούν,

γιά πόλεμο οικονομικο να συζητούν,

γιά τάξη έννομη, γιά τον καιρό,

άλλους με ακατάληπτα λόγια να παραμιλούν

κι άλλους ενίοτε να βλαστημούν!

Κι εγώ,

κρατώ το στόμα μου κλειστό

και Σιωπώ....και Σιωπώ,

όσο μου είναι μπορετό.