Περιμένοντας το άγγελμα Κυρίου

Καθισμένος σ' ένα βράχο στο ύψωμα επάνω,

αφουγκράζομαι τις φτερούγες των πουλιών,

που διαρκώς ανοιγοκλείνουν

κι ορέγομαι πάνω τους ν' αγκιστρωθώ,

τον κόσμο όλο να γυρίσω!

Απέναντί μου,

τη θάλασσα αγναντεύω,

την ώρα που την ασημένια δίνη της αρνιέται,

άτοκα δανείζοντας

τα χρώματά της τα στιλπνά,

στην ύπαρξη του δύτη...

Στον κόρφο μου,

μιά δέσμη από τοπία σπάνια,

που οι αγέρηδες μου φέρανε

από χώρες μακρινές και θάλασσες αρχαίες

κι εγώ,

πάντα στον βράχο καθισμένος,

κλεισμένος στου εαυτού μου το κοχύλι,

ονειρεύομαι πράγματα απλησίαστα,

περιμένοντας....το άγγελμα Κυρίου!