Πολλοὶ ἀγαποῦν καὶ ὅλοι σχεδὸν
παρομοιάζουν τὶς ἀγαπημένες τους μὲ ἄνθη:
ρόδο μου κόκκινο, μικρὸ γαρύφαλλό μου,
λουλούδι τῆς παιώνιας, μενεξέ μου
καὶ ἄλλες τέτοιες εὐωδιαστὲς
καὶ διαχυτικὲς πολυχρωμίες.
Ὅμως τώρα - ἐδῶ, ἐδῶ, μπροστά σου -
ἐγὼ εἶμαι ποὺ ἀγαπῶ
κι ἐγὼ προσαγορεύω σε καλή μου
μ' αὐτὸ τὸ ἀθέατο λουλούδι.
Ὄχι γιὰ τὴν ὀσμὴ καὶ τὴ θωριά του
ὄχι γιὰ τὴν καλὴ τοῦ κόσμου μαρτυρία
ἀλλὰ γιὰ τὸ σπαραχτικό του ὄνομα:
«μὴ μὲ λησμόνει»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου