ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΝΕΜΟΥ (απόσπασμα)

Ι

Ώρες σιωπής παραμορφώνουν το δωμάτιο.

Στη μέση εγώ ακέφαλος
με μακριά δάκτυλα αδιέξοδα
(ή σε κυματιστούς ύμνους
κάτω από τη φούστα σου).

Χαζεύω το πρωινό φως πως παρακάμπτει
τα χθεσινά μας συμπεράσματα.

ΙΙ

Το σπίτι γερά χτισμένο
γύρω σε κάτι μακρινό.
Απόκρημνος ουρανός απ΄ το παράθυρο
ψυχρός μες στη γαλάζια ευπιστία του.
Ανέβηκαν ως εδώ μάτια- αερόστατα
και ήχοι- διαρρήκτες. Άταφες φωνές
της λεωφόρου.

ΙΙΙ

Όμως κάποτε όλα
τελειώνουν: μέσα μου
κατεβάζω τον γενικό
κι έξω ανοίγει ο χώρος 
το στόμα του.