[Και τι είμαστε εμείς οι ποιητές]

"Και τι είμαστε εμείς οι ποιητές, άνθρωποι του κόσμου, κάτι από δίπλα σας ή από μέσα σας/ σε ένα παράθυρο δοσμένοι, σε ένα δρόμο περασμένοι, ακόμα κι άστεγοι στοχαστές σε μια καταιγίδα/ σε κάποια πόλη του νότου, μπερδεμένη σε λάθη και στιγμές, επιπόλαιη μα και λατρεμένη/ όπως και να το δεις, με τις λέξεις μπλεχτήκαμε, αδικηθήκαμε κι όμως πάντα επιστρέφουμε νεώτεροι."