Χρόνος

Χρόνος
και πίσω από τον χρόνο
πάλι Χρόνος
Χρόνος χάος χρόνος Κρόνος
Άχρονος και ετεροχρονισμένος
Χάσκει χάφτοντας ότι περνάει
Του άχραντος σύμπαντος ο άρχων
με το άγνωστο προσωπείο του να ξεγελάει
Το Σύμπαν και το Μηδέν ένα δάκρυ
που από τα μάτια του σφογγίζει
Θρησκευόμενο κβάζαρ που αναβλύζει
Έννοιες και λέξεις
ό,τι το αίμα μου παγώνει
ό,τι την ψυχή μου αγγαλιάζει
Με αφομοιώνει με εκμηδενίζει με ταπεινώνει
Απ το χιόνι της λήθης μου με πλάθει
Κι απροειδοποίητα πάλι με γεννάει