Αλλάξαν οι καιροί

Καρσί στης θάλασσας την απλωσιά,

παρέα με τα κοψόφτερα γλαριά

το ξέφωτο αγνάντευα,

μ'ένα τραγούδι ξέγνοιαστο στα χείλη....

Κι ύστερα,

όταν της θάλασσας εχόρταινα την αύρα,

μιά πεθυμιά με οδήγαγε

σε πέλαγο καταπράσινο,

στο πέλαγο του Δάσους!

Γλυκολαλιές απ'τα πουλιά,

θροίσματα των φύλλων

και το κελάρισμα του ρυακιού,

αφούγκρασμα απαράμιλλο

πλέριαζε την ψυχή μου!

Όμως, 

ήρθαν καί αλλάξαν οι καιροί,

της θάλασσας  τα ξέφωτα στενέψαν

καί μοιάζει το Δάσος Φυλακή,

με την ψυχή μου πιά να προσπαθεί,

τόπο να βρεί....γιά ν' ακουμπήσει.