Ή λίμνη της ψυχής μου

 

Ο Χρόνος θαρείς πως εσταμάτησε

μπροστά στην Ομορφιά

της λίμνης.....της Ψυχής μου

κι ο Ήλιος τονε καλοδέχτηκε,

φορόντας Του  περιδέραιο

από άλικα σμαράγδια Αγάπης.

Μιά ανεμώνα λουσμένη από φως,

ξαφνιάστηκε

καί η Σκέψη μου πάντα Άγρυπνη

πνιγμένη στη Σιωπή,

μέσα της φυλάκισε

ενα κόσμο απέραντο

γιομάτο Εμπειρίες!

Μα όταν τα νερά 

της λίμνης της ψυχής μου

αναταράχτηκαν,

Τότε,

έσπασε η Απόλυτη Σιωπή

κι ο Λογισμός μου πλέριασε

από Σελήνες,Ουρανούς

καί Αστέρια λαμπερά!