Επιτέλους, Γαλήνη!

Επιτέλους,

ξεμπουρίνιασε τ' αγέρι το θρασύ,

τούτη τη νύχτα την Εαρινή....

Καλμάρησε η θάλασσα

κι έπαψε ν' ανεμοδέρνεται του Ναύτη το πανί!

Ηρέμησαν τα αφροκύματα

που χτύπαγαν τον κάβο με μανία

κι αφού ξεθύμωσε ο Αίολος,

μιά Νηνεμιά απρόβλεπτη

και απέραντη Γαλήνη,

μιά σιγανόπνευτη Πνοή

και μιά Εικόνα φιλική,

απλώθηκαν παντού!

Και οι Νεράιδες,

άλλο που δεν τόθελαν κι Αυτές....

Χαρούμενες, ξεπετάχτηκαν γιά να λουστούν,

τη Μάνα Θάλασσα ακροφιλώντας!

Κι έγινε Αστροπλούμιστος του Ουρανού ο καμβάς,

ενώ, Αχτίδες Παιχνιδιάρικες

έσπειρε η Πάμφωτη Σελήνη,

λαμπερά αντιφωτίσματα

σε θάλασσα και σε στεριά,

στέλνοντας τον Ποιητή γι' Απόψε,

σε Άγρυπνη Νυχτιά!!